Op haar vijftiende verjaardag zit Loes na een zelfmoordpoging op een gesloten jeugdafdeling van psychiatrisch centrum Strandlust. Ze is weggelopen van huis, van haar moeder, haar handtastelijke vriend en heeft rondgehangen op het centraal station. In de inrichting mag ze al snel naar de open afdeling. Daar moet ze meedoen aan zaken als groepstherapie, sociale vaardigheden, creatieve therapie en psychodrama. Loes vindt het allemaal maar niks. Tot ze merkt dat de therapie haar goed doet. Ze krijgt contact met Daniël (een van de 'autisten'), een wonderkind dat concertpianist zou worden, maar die nu zelfs geen noot meer wil spelen. Na vaak en hard vallen en langzaam overeind krabbelen mag Loes de kliniek verlaten. Zestien is ze inmiddels, en veel wijzer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten